Περιγραφή
“O Mannheim οδηγήθηκε στην Κοινωνιολογία της γνώσης ξεκινώντας από μία ιστορική μεταφυσική. Η κοινωνιολογία της γνώσης σκόπευε να δείξει την κοινωνική λειτουργικότητα των ιδεών, αλλά και να εξηγήσει την αποσύνθεση του κοινωνικού κόσμου στη μεσοπολεμική Ευρώπη, προτείνοντας κατευθύνσεις για την εναρμόνιση των κοινωνικών αντιθέσεων που διαθλώνται στη σφαίρα της γνώσης…
Ο Popper, συνδυάζοντας το κανονιστικό ζεύγος “ανοιχτή – κλειστή κοινωνία” με μία επιστημολογική σκέψη βασισμένη στον πειραματικό έλεγχο των θεωριών, καταφέρθηκε εναντίον του ιστορικισμού ως φιλοσοφία, ως μέθοδο και ως πολιτική θεωρία…
Τα σημεία όπου διασταυρώνονται οι δύο στοχαστές είναι, από τη μία πλευρά, ο ήπιος ντετερμινισμός του Mannheim και η τάση του να βλέπει την κοινωνία ως ένα πολυεπίπεδο σύστημα που χρειάζεται ειδική μέριμνα για να αποφευχθεί η αποσύνθεση ή οι δυσλειτουργίες του.
Από την άλλη πλευρά, είναι η προσήλωση και η εμπιστοσύνη του ιντετερμινιστή Popper στις ρυθμίσεις που εξασφαλίζουν οι ορθολογικές διαδικασίες σε ένα ανοιχτό κοινωνικό σύστημα, που η εγγενής μεταβλητότητά του θεωρείται ως πρόκληση για τον λόγο και όχι πηγή φόβου και κίνητρο για οπισθοδρόμηση σε κλειστές μορφές κοινωνικής οργάνωσης και σκέψης”.
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.