Όμρααμ Μίκαελ Αϊβανχώφ – Τα Δύο Δέντρα του Παραδείσου

Περιγραφή

Γιατί αυτή η νοσταλγία για έναν Παράδεισο πάνω στη γη αφού η συμπεριφορά μας και ακόμη η κοινωνική μας οργάνωση είναι βασισμένες πάνω στον εγωισμό και το κέρδος; Γιατί αυτή η ανάγκη γι αγάπη και σεβασμό αφού οι σχέσεις μας με τους άλλους είναι συχνά μόνο αποτυχίες; Γιατί αυτή η επιθυμία για ελευθερία και έκφραση αφού το φυσικό μας σώμα μάς σπρώχνει σε αναρίθμητους περιορισμούς, αποκοιμίζει τις τάσεις μας, θρυμματίζει τις εμπνεύσεις μας; Κάθε στιγμή, η ύπαρξη μας ανοίγεται πάνω στην ανυπαρξία μας, ενώ είναι μία ένδοξη αθανασία που ευχόμαστε.

Την ίδια στιγμή που ο Όμρααμ Μίκαελ Αϊβανχώφ υποβάλλει αυτά τα ερωτήματα, τα ξεδιαλύνει αποκαλύπτοντάς μας ένα μέρος της Επιστήμης αναφορικά με το συμβολισμό του φιδιού κι τα Δύο Δέντρα του Παραδείσου: “Το Δέντρο της Ζωής και το Δέντρο της Γνώσης του Καλού και του Κακού”. Χάρη στις εξηγήσεις του, σε ασκήσεις, σε οδηγίες, σε θέματα διαλογισμού διαλεγμένα και επεξηγημένα με καθαρότητα και σαφήνεια, μπορούμε να δούμε τα ελαττώματά μας να μεταμορφώνονται σε ικανότητες. Αρκεί να καταλάβουμε ότι η συμπεριφορά μας, μάς οδηγεί σε συστήματα που μας περιορίζουν ή που μας απελευθερώνουν, ότι το φυσικό μας σώμα δεν είναι ένα άχρηστο όργανο αλλά το θυσιαστήριο της θεϊκής σπίθας και ότι κατέχει ταυτόχρονα, μια μαγική δύναμη που εκφράζουν οι χειρονομίες και τα βλέμματα καθώς και μία πηγή θερμότητας και φωτός, το ηλιακό πλέγμα.

Εφόσον το κεφάλι και η ουρά του φιδιού, τα σύμβολα του καλού και του κακού, ανήκουν στο ίδιο ζωντανό ον, ο άνθρωπος πρέπει να ξέρει να ριζώνει την κακή του συνείδηση μέσα στη θεϊκή του συνείδηση η οποία στην πραγματικότητα είναι η δική του συνείδηση. Με αυτό τον τρόπο, ταυτόχρονα, ενώ οδηγείται στην πτώση, του δίδεται η βεβαιότητα της επιστροφής. Αυτή η επιστροφή είναι πρώτα απ όλα μία κατάσταση συνείδησης που γνωρίζουν για να κάνουν την πιο δύσκολη και την πιο αναγκαία απ όλες τις επαναστάσεις: Τον Παράδεισο πάνω στη γη ή την επανάσταση στις νοοτροπίες.